Gdzie wiara mówi cicho

Kilka słów na początek tej wspólnej drogi

Wielkość tekstu

Rozmiar: 100%

W sercu człowieka jest pragnienie, którego nie da się zagłuszyć: pragnienie bycia wysłuchanym i zrozumianym w prawdzie. Nie przez tłum, który szybko znika, lecz przez kogoś, kto potrafi zatrzymać się przy naszym słowie, wziąć je na serio i wejść w ciszę, w której objawia się sens. To właśnie tam, na granicy pytania i odpowiedzi, rodzi się wiara. Nie jako zbiór haseł, ale jako spotkanie, które staje się źródłem życia.

Ten blog nie jest katalogiem gotowych tez ani zbiorem porad. Jest próbą zatrzymania się pośród zgiełku codzienności i odkrycia, że także w niepewności i kruchości bije źródło nadziei. Tutaj słowo nie musi narzucać się krzykiem. Może być skromne, a jednak pełne, bo prawdziwe.

Piszę jako wierzący, ale także jako szukający. Wiara nie usuwa pytań, lecz nadaje im nową głębię. Każdy, kto choć raz w nocy stawiał sobie pytanie o sens, wie, że nie chodzi tylko o odpowiedź, lecz także o drogę, którą te pytania otwierają. To droga ku Temu, który sam jest Słowem.

Może właśnie na tym polega nadzieja: że pośród zwykłych dni człowiek natrafia na jedno zdanie, które staje się dla niego światłem. Nie wielkim reflektorem, ale płomieniem wystarczającym, by nie zagubić ścieżki. Jeśli to miejsce ma czemuś służyć, to tylko temu, aby w prostocie słów rozbłysło światło, które wskazuje na większą prawdę.

bp Robert NCC

Modlitwa w intencji ofiar

Modlitwa w intencji ofiar wojen

Głos sumienia i wołanie o pokój

Boże życia i pokoju,
przynosimy przed Ciebie krzyk dzieci – nie tylko ich płacz, ale głód, puste dłonie, które zamiast chleba chwytają powietrze pełne kurzu i dymu. Przynosimy twarze dzieci, które gasną szybciej niż zdążyły dorosnąć.

Przynosimy łzy matek, które rodziły, by karmić i tulić, a dziś muszą grzebać własne dzieci. Przynosimy ich bezsilność, gdy każda kołysanka ginie pod hukiem pocisków i krzykiem rozpaczy.

Przynosimy starców, którzy zamiast odpoczywać po trudach życia, błąkają się wśród ruin, szukając schronienia nie przed zimą, lecz przed ogniem i bombami. Starość miała być czasem pokoju, a stała się ucieczką przed śmiercią.

„Nie pozwól, Boże, byśmy uciszyli to wołanie. Nie pozwól, byśmy odwracali wzrok, gdy niewinny staje się celem wojny.”

Otwórz nasze serca na współczucie, a ręce na odwagę działania. Daj opamiętanie tym, którzy rozkazują zabijać. Daj skruchę tym, którzy nienawiścią karmią świat.

Przyjmij w swoje ramiona ofiary, których imiona znasz lepiej niż my. Niech ich cierpienie woła przed Twoim obliczem o sprawiedliwość, która nie mści się, ale rodzi nowy pokój.

Boże, spraw, abyśmy nie milczeli, gdy trzeba krzyczeć, że „dość”. Abyśmy nie chowali się w wygodnym spokoju, gdy świat płonie wokół nas.

Amen.

Gdy trudno mówić

Modlitwa o jedność chrześcijan

Panie Jezu Chryste, Słowo Ojca, które stało się Ciałem,
Ty, który modliłeś się, aby wszyscy byli jedno,
spraw, by Twoje pragnienie przeniknęło nasze serca jak ogień,
który oczyszcza, jednoczy i daje nowe życie.

Ty wlałeś w nas jedno imię, jeden chrzest, jedną nadzieję.
A jednak wciąż żyjemy jak rozproszone cząstki Twojego Ciała,
niewrażliwe na ból ran, które zadajemy sobie nawzajem.
Zmiłuj się nad nami, Panie podzielonych uczniów,
i naucz nas rozpoznawać Twoje oblicze w twarzy brata i siostry,
którzy inaczej się modlą, inaczej wyrażają wiarę,
a jednak niosą w sobie ten sam płomień Ducha.

Niech Twoja miłość, większa niż nasze granice,
stopi w jedno to, co rozdzielone.
Niech Twoje słowo stanie się naszym wspólnym językiem,
Twoja Eucharystia głodem wspólnego stołu,
Niech cisza Krzyża nauczy nas pokoju, który rodzi się z przebaczenia.

O Duchu Święty, Tchnienie Prawdy i Pocieszenia,
wejdź w przestrzenie, gdzie brakuje zaufania,
rozświetl ciemność dawnych sporów,
rozwiąż języki Kościołów, by umiały błogosławić jednym sercem.

Niech przyjdzie dzień, gdy jedno Imię będzie wyznawane jednym głosem,
a wszyscy wierzący wschodu i zachodu, północy i południa
staną przy jednym ołtarzu wdzięczności.

Bo Ty jesteś Panem pokoju,
Ty jesteś Jednością Ojca i Ducha,
Ty jesteś Miłością, która nigdy nie ustaje.
Amen.

Modlitwa o słuchanie Boga

Panie,
ucisz we mnie to co krzyczy,
aby mogło przemówić to co ciche.

Ucz mnie słuchać Twojej obecności,
która nie potrzebuje słów.

Jeśli mam iść prowadź.
Jeśli mam czekać umocnij.
Jeśli mam milczeć daj pokój.

Modlitwa o prawdę wewnętrzną

Jezu,
pokaż mi kim jestem w Twoich oczach.

Nie chcę żyć dla opinii
ani dla podziwu.
Chcę żyć prawdziwie,
przy Tobie i przez Ciebie.

Daj mi odwagę być sobą.

Modlitwa o przemianę serca

Duchu Święty,
przychodzę takim jakim jestem.

Dotknij miejsc których unikam.
Wypełnij to co puste.
Uzdrów to co zranione.

Nie przemieniaj mnie z zewnątrz,
lecz od środka.

Modlitwa za sługi ołtarza

Jezu Najwyższy Kapłanie,
powierzamy Ci kapłanów i wszystkich którzy służą przy ołtarzu.

Daj im serce pokorne,
słuch które rozumie,
i ręce otwarte dla ludzi.

Niech ich modlitwa będzie prawdziwa,
a służba czytelna.

Prowadź ich w pokoju.
Amen.

Modlitwa za tych którzy odeszli od ołtarza

Panie,
Ty znasz ich drogę.
Dotknij serca które zmęczyło się szukaniem.

Przywróć nadzieję,
daj światło i pokój.

Jeśli zechcą wrócić,
pokaż pierwszy krok.
Jeśli mają iść inaczej,
pozostań blisko.
Amen.

Modlitwa o powołania

Boże,
prosimy o nowe serca gotowe służyć.

Daj odwagę pójść za Twoim głosem.
Daj rodzinom pokój który pozwala puścić rękę.

Rozpal w Kościele pragnienie świętości.
Prowadź tych którzy pytają.
Amen.

Modlitwa w chwili zwątpienia

Panie, który widzisz to, czego ja już nie dostrzegam,
gdy wiara słabnie, a serce milknie pod ciężarem dnia,
pozostań.
Nie pytam już dlaczego, tylko bądź.

Kiedy wszystko wydaje się obce,
a nawet Twoje słowo nie rozgrzewa,
przypomnij mi, że nie wiara mnie niesie,
lecz Ty.

Naucz mnie ufać, gdy nic nie czuję,
i trwać, gdy nic nie widać.
Niech w ciemności dojrzewa to,
czego światło jeszcze nie zdołało nazwać.

Jeśli trzeba, pozwól mi upaść,
byle w Twoje dłonie.
Jeśli milczysz, niech Twoje milczenie będzie obecnością.

Bo nawet w zwątpieniu Ty jesteś.
Niepojęty, a bliski.
Cichy, a prawdziwy.
Amen.

Modlitwa o nadzieję

Panie, gdy gasną światła,
a słowa stają się puste,
zachowaj we mnie choć jedną iskrę,
która przypomni, że świt zawsze przychodzi.

Nie pozwól, bym zatrzymał wzrok
na tym, co boli.
Otwórz serce na to, co jeszcze możliwe,
na to, co dojrzewa w ciszy.

Uczyń moją nadzieję cichą,
ale wytrwałą jak ziarno,
które w ciemności rośnie,
nie wiedząc jeszcze, że stanie się drzewem.

Jeśli trzeba, ucz mnie wierzyć na przekór,
śmiać się mimo łez,
i ufać, że Twoje plany są większe
niż moje zrozumienie.

Bo Ty jesteś początkiem i końcem,
i w Tobie nawet noc ma sens.
Amen.

Maryja

MARYJA W ŚWIETLE WIARY KOŚCIOŁA Kiedy 19 października br. opublikowaliśmy na moim blogu rozmowę o Maryi https://mysli.moj-kosciol.pl/rozmowy/#rozmowy/rozmowa-o-maryi-tradycja-starokatolicka towarzyszyło nam jedno zasadnicze pytanie. Kim Ona naprawdę